به گزارش بهارانه؛به گزارش عصر سهشنبه ایرنا، فوتبال در دنیا از جمله رشتههای متمول، پولساز و پُرطرفدار است. ورزشی که به دلیل جذابیت و ماهیت خاص خود، هواداران بسیاری را به سمت خود جلب کرده و در بین مخاطباناش از هر قشری از جامعه، گروه سنی و جنسیتی را میتوان یافت. با یک حساب سرانگشتی میتوان به این نتیجه رسید که ارزش بازار فوتبال ایران به چندین هزار میلیارد تومان میرسد؛ رقمی که شامل پول فروش بلیط، حق پخش، تبلیغات، فروش کالاهای ورزشی، بازار نقل و انتقالات و دیگر منابع مالی میشود اما سئوال مهم اینجاست که سهم هوادار و طرفدار فوتبالی به عنوان عامل اصلی در جذابتر شدن این رشته کجاست و آیا عدالت در این میان رعایت شده است یا خیر؟
بدون شک زیباترین فوتبال جهان اگر در استادیومی بدون تماشاگر برگزار شود، نه تنها جذاب نخواهد بود بلکه به یک بازی کسلکننده برای بازیکنان داخل زمین و البته آنهایی که از طریق تصاویر تلویزیونی آن را دنبال میکنند، تبدیل میشود. بارها این جمله را شنیدهایم که هواداران صاحبان اصلی فوتبال هستند اما از حرف تا عمل چه میزان فاصله دارد؟ در طی سالیان اخیر چه تلاشهایی برای بهبود وضعیت تماشاگران در استادیومها صورت گرفته و آیا حق مطلب به درستی ادا شده یا خیر؟
هرچند در سالهای اخیر به دلیل فشارهای کنفدراسیون فوتبال آسیا در مسیر کسب مجوزهای حرفهای، شاهد تلاشهایی برای برطرف کردن مشکلات استادیومها و رفع برخی از نواقص بودهایم اما هنوز در بسیاری از اماکن ورزشی و استادیومهای فوتبالی، کاستیهایی وجود دارد که باید نسبت به رفع آن اقدام کرد.
بسیاری از استادیومهای ما بهخصوص در شهرهایی که تیمهای لیگ برتری هم دارند همچنان از نبود امکانات اولیه مانند جایگاه مناسب، سرویسهای بهداشتی کافی و مجهز، فضاهای استراحت، امکان تهیه تغذیه سالم و با کیفیت، امکان دسترسی هواداران معلول و توانیاب به خدمات مورد نیاز، نصب سیستمهای گرمایشی و سرمایشی مناسب و عواملی از این دست، رنج میبرند و این تفاوتها با استادیومهای کشورهای منطقه، حتی اگر یکبار به آن سرزده باشید، مشهود و قابل لمس است. از سویی دیگر برخی از استادیومهای ما در موقعیتهای جغرافیایی قرار دارند که برای رفت و برگشت هواداران نیازمند مسیری ایمن و البته وسایل نقلیه عمومی مناسب است و با همه تلاشهایی که در طی چند سال اخیر صورت گرفته، هنوز نمیتوان این ادعا را داشت که همه چیز خوب است.
دیدگاه شما